In deze nieuwe reeks wordt telkens iemand in de kijker gezet die als vrijwilliger actief is in Schaarbeek. Omdat ze dat verdienen. En omdat we nieuwsgierig zijn naar wie die mensen zijn die Schaarbeek mee draaiende houden. De eerste vrijwilligster die aan het woord komt is Marie-Rose Dewil, die haar passie voor jeugdboeken aan heel wat Schaarbeekse jongeren probeert over te dragen.
- Je bent vorig jaar op pensioen gegaan als boekenjuf in de Heilige Familie, maar je doet je werk gewoon verder als vrijwilligster. Dan moet je wel een zeldzaam voorbeeld zijn van iemand die zijn werk graag deed?
Ik doe mijn werk inderdaad heel graag en ik vind het dan ook tof dat de schooldirectie ermee akkoord gaat dat ik als vrijwillige boekenjuf nog even aan de slag kan blijven. En als je zelf graag leest en dit wil meedelen aan anderen, is dit een ideale vrijwilligersjob.
- Voel je een verschil tussen de tijd toen je dit in loondienst deed en nu je het als vrijwilliger deed?
Niet echt. Ik heb alleen meer tijd en lees dus nog meer dan vorig jaar. En op school wordt mijn werk door de collega's zeker even veel gewaardeerd als vorig jaar.
- Je bent bovendien ook begeleidster geworden van de Kinder- en Jeugdjury. Kan je iets vertellen over dat project?
KJV (Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen) is een jury van kinderen en jongeren tussen 4 en 16 jaar. Juryleden krijgen een lijst van boeken om te beoordelen. Daarvoor komen ze maandelijks samen in leesgroepen waar ze over de boeken praten. Als je als jurylid alle titels van jouw leeftijdsgroep hebt gelezen, dan mag je je eigen rangorde opstellen: wat vond ik het beste boek, het tweede...? Enzovoort. Alle stemmen van heel Vlaanderen en Brussel worden verzameld en geteld. En zo weten we welke boeken er door de juryleden worden bekroond. Als apotheose van het "lees-jaar" is er, in mei, het grote afsluitingsfeest in Gent voor alle KJV-leden, waar ze onder andere een waaier van jeugdauteurs kunnen ontmoeten.
De Schaarbeekse jeugd neemt dit jaar voor de tweede keer deel aan de KJV en dit in samenwerking met de gemeentelijke bibliotheek van Schaarbeek, die ook onze ontmoetingsplaats is.
- Je doet dit allemaal met veel enthousiasme, je bezoekt elk jaar de boekenbeurs en informeert je over de laatste gebeurtenissen op het vlak van jeugdliteratuur. Wat houdt je gaande?
Zoals ik reeds zei, lees ik heel graag. De jeugdliteratuur ben ik maar echt beginnen ontdekken als boekenjuf. Alhoewel ik vroeger al jeugdklassiekers had verslonden: Thea Beckman, Jan Terlouw, Anke de Vries, Evert Hartman en vele anderen. Als boekenjuf kan ik de liefde voor en het plezier in boeken aan kinderen doorgeven, en dat is beslist de moeite waard. Wanneer ze mij komen vertellen dat ze een mooi boek gelezen hebben en of er nog zulke boeken in de schoolbib zijn, dan doet dat deugd. Ook een kind dat niet graag zelf leest, maar aan je lippen hangt bij het voorlezen, geeft enorm veel voldoening.
- Protesteren man, kinderen en kleinkinderen soms niet?
De kleinkinderen genieten er alleen maar van, want bij oma moesj liggen er altijd boekjes klaar en als cadeautje bij een verjaardag of zo is er meestal wel een boekje bij. Mijn man is zelf veel met literatuur bezig en begrijpt dit dus erg goed. En onze eigen kinderen (twee van de drie zijn het huis uit) nemen regelmatig een boek mee uit onze vele boekenrekken. Geen problemen dus.
- Heb je nooit zin om zelf eens een kinderboek te schrijven?
Zin wel, maar je moet daarvoor de gave van het geschreven woord bezitten en veel fantasie. En vooral: je moet je eigen beperkingen kennen...
- Hoe is het om van buiten Schaarbeek zo actief te zijn in deze gemeente?
Ik ben heel nauw met Schaarbeek, en specifieker met Helmet, verbonden, want ik ben er geboren, liep er school, ben er getrouwd, heb er kinderen gekregen en heb er de hele tijd gewerkt. Samen met mijn man en nog andere familieleden en vrienden hebben wij jarenlang de parochiebibliotheek van Helmet, die toen in de Richard Vandeveldestraat gevestigd was, gerund. Het is pas als er kinderen kwamen en het huis te klein werd dat we naar Tervuren zijn verhuisd. Maar mijn oudste broer en jongste zus wonen nog steeds in Helmet zodat de band nooit echt werd verbroken.
